The follow-up and treatment process in vesicoureteral reflux (VUR) is a dynamic process affected by patient’s follow up and physician’s preferences. In this study, the decision making process for ureteroneocystostomy (UNC) in VUR was evaluated. Methods: Data recorded digitally for 298 patients with VUR who had subureteric injection and UNC were included into the study. Patients having 3 or less injection and UNC only once were classified as Group I (n=274); Patients having 4 or more injection, 2 or more UNC and out-of-routine follow up were classified as Group II (n=24). Results: In 407 renal unit, scar was found as 18,6%, hydronephrosis was 45,2% preoperatively. Injection was performed in 217 (79,2%) patients, 55 (20,8%) patients had UNC. Under 1-year-old, 35 patients had injection and 8 had UNC. Following the first injection, UNC was done in 36 (16,6%), second injection was performed in 58 (26,7%) patients. Following the second injection, UNC was done in 15 (25,9%), third injection was performed in 11 (19%) patients. 4 patients had UNC after third injection. 55 (25,3%) patients had UNC after first to third injection. 164 (60%) patients only had subureteric injection. 65% of the patients were treated with single, 90% with two, 98,5% with three interventions (injection± UNC).UNC was performed in 110 patients. Duplex system were determined in 27 patients, ureterocele in 16, ectopic ureter in 7, ureterovesical obstruction in 15, ureteropelvic obstruction in 6 and bladder diverticulum in 39 patients. In Group II, 4 or more injections were performed in 6 patients. Two or more UNC in 10, injection following UNC in 4, JJ stent insertion following UNC was done in 4 patients. Conclusion: Clinical and laboratory findings of the patient, congenital anomalies and evaluation by cystoscopy determine the patients who need UNC in VUR.
Keywords: vesicoureteral reflux, ureteroneocystostomy, subureteric injection
Vezikoüreteral Reflüde (VUR) takip ve tedavi süreci dinamik seyirlidir. Yeni bulgulara göre tedavi planı değişebilirken, hekimin tercihleri bu süreçte belirleyicidir. Bu çalışmada, VUR nedeni ile primer veya subüreterik enjeksiyon sonrası planlanan üreteroneosistostomi (UNS) olgularında karar süreci değerlendirilmiştir. Yöntem: Kayıtların dijital olarak taranan VUR nedeni ile subüreterik enjeksiyon ve UNS yapılan 298 hasta çalışmaya dahil edildi. Üç veya daha az enjeksiyon veya UNS yapılmış tekrar girişim gerektirmemiş 274 olgu (Grup I) olarak; 4 veya fazla enjeksiyon ile UNS sonrası 2.girişim gerektiren, rutin dışı seyri olan 24 olguda (Grup II) olarak değerlendirildi. Bulgular: Grup I’deki 274 hasta, toplam 407 ayrı böbrek ünitesinin %18.6’sında skar, %45.2’sinde hidronefroz saptandı. İlk girişim olarak hastaların %79.2’sinde enjeksiyon (n=217), %20.8’de ise UNS (n=55) tercih edildi. Bir yaşın altında enjeksiyon 35, UNS ise 8 hastada yapıldı. Enjeksiyon yapılan 217 hastadan, ilk enjeksiyon sonrası 36(%16.6) hastaya UNS, 58(%26.7) hastaya ise ikinci enjeksiyon uygulandı. İkinci enjeksiyon sonrası cevap vermeyen 15(% 25.9) hastaya UNS, 11(%19) hastaya üçüncü enjeksiyon yapıldı. Üç enjeksiyon sonrası 4 hastaya UNS yapıldı. Enjeksiyon yapılan 217 hastadan; bir, iki veya üç enjeksiyon sonrası 55(%25.3) hastaya UNS yapıldı. 164(%60) hastaya sadece subüreterik enjeksiyon yapıldı. 274 hastanın %65’i tek, %90 ‘ı en fazla iki,%98.5 ise en fazla üç müdahale ile tedavi edildi (enjeksiyon ±UNS). UNS yapılan toplam hasta sayısı 110’du. Çift toplayıcı sistem 27, üreterosel 16, ektopik üreter 7, üreterovezikal darlık 15, üreteropelvik darlık 6, divertikül ise 39 hastada gözlendi. Grup II’de, 4 veya daha fazla enjeksiyon yapılan 6, 2 veya daha fazla UNS yapılan 10, UNS sonrası enjeksiyon yapılan 4, UNS sonrası obstrüksiyon nedeni ile JJ katater takılan 4 hasta mevcuttu. Sonuç: VUR’de, hastanın klinik ve tetkik bulguları, konjenital anomaliler ve sistoskopi ile değerlendirme UNS yapılacak hasta grubunu belirler.
Anahtar Kelimeler: vesikoüreteral reflü, üreteroneosistostomi, subüreterik enjeksiyon