The effect of acute epididymitis on plasma thiol- disulphide homeostasis: An experimental study.

E Özçakır*, S Sancar*, F Çelik*, Ö Yavaş**, G Özkaya***, S Neşelioğlu****, M Kaya*

*Bursa Health Sciences University, Yuksek Ihtisas Education and Research Hospital, Department of Pediatric Surgery, Bursa, Turkey.
**Bursa, Uludag University, Faculty of Veterinary, Department of Pathology.
***Bursa Uludag University, Faculty of Medicine, Department of Biostatistics.
****Ankara Yildirim Beyazit University, Medical faculty, Department of Biochemistry, Turkey

Background:

Acute epididymitis is a common urological disease, result from bacterial infection of the epididymis. There are a few experimental studies in epididymitis that revealed systemic oxidative stress (OS). Thiol/disulfide homeostasis (TDSH) is a dynamic process that is activated in the organism in cases of (OS). In this study, we aimed to investigate OS and plasma TDSH in experimental epididymitis model.

Method:

Thirty Wistar-albino, male rats were allocated into three groups. Escherichia coli (0:6 strain) suspension was injected into the left ductus epididymis of rats in the experimental groups (GI, GII, n=10), and saline, instead of bacteria was injected into the epididymis of saline group (GS, n=10). Blood, epididymitis, testis tissue, and culture samples were obtained from rats at the 24th hour in GS and GI, at the 48th hour for GII. The infection was confirmed by microbiological tests. Plasma TDSH and ischemia-modified albumin (IMA) levels were measured to demonstrate plasma OS. The infection was evaluated histopathologically in epididymis and testes.

Results:

Acute epididymitis was demonstrated in all rats of the epididymitis group. No significant differences between the GS, GI and GII were observed in the native thiol (2381,16 ± 38,42), total thiol (3257,85 ± 54,17) and thiol disulphide (19,03±8,888) levels (p>0.05). When compared with GS and epididymitis groups for IMA, the GII had a significantly higher IMA (1,0292 ± 0,7762) (p<0.05). In addition the IMA level did not differ significantly between the GI (0,9626 ± 0,5303) and GII (1,0292 ± 0,7762) (p > 0.05).

Conclusion:

Despite the fact that plasma OS has been demonstrated in experimental epididymitis study before, it was thought that in our study, the OS induced by the epididymitis model was not considered to have the fundamental role on thiol-disulphide exchange in plasma TDSH. Consequently, further studies are needed to evaluate plasma TDSH comprehensively in an inflammatory process.

Keywords: Acute epidydimitis, oxidative stress, experimental study.

Akut epididimitin plazma tiyol- disülfid hemostazı üzerine etkisi: Deneysel bir çalışma.

E Özçakır*, S Sancar*, F Çelik*, Ö Yavaş**, G Özkaya***, S Neşelioğlu****, M Kaya*

*Bursa Sağlık Bilimleri Üniversitesi Yüksek İhtisas Eğitim Araştırma Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği, Bursa, Türkiye.
**Uludağ Üniversitesi Veterinerlik fakültesi, Patoloji A.B.D., Bursa.
***Uludağ Üniversitesi Tıp fakültesi, Biyoistatistik A.B.D., Bursa.
****Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyokimya A.B.D., Türkiye

Akut epididimit, epididimin bakteriyel enfeksiyonundan kaynaklı yaygın bir hastalıktır. Akut epididimitte sistemik oksidatif stresi gösteren deneysel ve klinik çalışma sayısı azdır. Tiyol / disülfit homeostazı, oksidatif stres durumlarında organizmada aktif hale gelen dinamik bir havuzdur. Bu çalışmada, deneysel epididimit modelinde oksidatif stres ve plazma tiyol / disülfit homeostazını araştırmayı amaçladık.

Yöntem:

Otuz Wistar-albino, erkek sıçan üç gruba ayrıldı. Escherichia coli (O: 6 strain) suşu gruplardan deneysel epididimit grublarına (GI,GII, n = 10) sıçanların sol duktus epididimislerine inoküle edildi. Serum fizyolojik grubuna (GS, n = 10) da, bakteri yerine salin enjekte edildi. Deneklerden, kan, kültür, epididim ve testis dokusu örnekleri grup S ve GI'de 24 saat, GII'de 48 saat sonra alındı. Oluşturulan enfeksiyon mikrobiyolojik testlerle doğrulandı. Plazmada oksidatif stresi göstermek için; kanda, plazma tiyol havuzu parametreleri ve iskemi modifiye albumin (IMA) seviyeleri ölçüldü. Tüm epididim ve testisler histopatolojik olarak enfeksiyon açısından değerlendirildi.

Bulgular:

Epididimit grubunun tüm sıçanlarında akut epididimit görülmüştür. GS, GI ve GII arasında plazma tiyol havuzu parametrelerinden; doğal tiyol (2381,16 ± 38,42), total tiyol (3257,85 ± 54,17) ve tiyol disülfid (19,03 ± 8,888) seviyelerinde anlamlı fark gözlenmedi (p > 0.05). Grup S ve epididimit grupları serum IMA düzeyleri açısından karşılştırıldığında, GII’nin anlamlı olarak daha yüksek IMA seviyesine (1,0292 ± 0,7762) sahip olduğu görüldü (p <0,05). Ayrıca epididimit grupları açısından İMA seviyesi değerlendirildiğinde; GI (0,9626 ± 0,5303) ve GII (1,0292 ± 0,7762) arasında anlamlı bir farklılık olmadığı görüldü (p> 0,05).

Sonuç:

Daha önce yapılan deneysel epididimit çalışmalarında plazma oksidatif stresi gösterilmiş olmasına rağmen, çalışmamızdaki epididimit modelinin indüklediği oksidatif durumun, plazma tiyol disülfit homeostazındaki tiyol-disülfür değişiminde temel bir etkinliği olmadığını düşündürdü. Sonuç olarak, plazma tiyol disülfit homeostazisinin enflamatuar bir süreçte ayrıntılı bir şekilde değerlendirmek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler: Akut epididimit, oksidatif stres, deneysel çalışma.