Purpose:
In
this study, we aimed to compare the results of polyacrylate polyalcohol
copolymer (PPC) and dextranomer/ hyaluronic asid (Dx/Ha) in the endoscopic
treatment of vesicoureteral reflux.
Material
and Methods:
Patients
with vesicoureteral reflux treated with endoscopic injection between January 2010-
August 2015 were retrospectively reviewed. Patients with anomalies such as
posterior urethal valve, ectopic ureter, duplex system, paraureteral
diverticule, neurogenic bladder were excluded from the study. Patients treated with
PPC was classified as Group 1, patients treated with Dx/Ha as Group 2. The
analyzed parameters were age, sex, grade
and laterality of reflux, renal scarring, the injected volume, the ureteral
orifice configuration, follow-up period, the success of injection and
complications.
Results:
150
patients (104 F,46 M) with 199 refluxing renal units in group 1 and 91 patients
(64 F,27 M) with 129 renal units in Group 2, a total of 241 patients were included
in the study. In Group 1, mean age of
the patients was 5.8 years and 5.4 years
in Group 2. The mean injected volume was 0.5 ml and 0.6 ml, respectively. The mean
follow-up period was 2.8 years in Group 1
and 2.2 years in Group 2. The overall success rate was 79.8% (159/199) and 59.6% (77/129), respectively (p=0.3). Vesicoureteral junction obstruction (VUJO)
developed in 8 ureters of 6 patients (4%) only in PPC group. All of these patients
underwent open Cohen ureteroneocystostomy (UNS). Ureteral reimplantation was performed in 45 ureters (22.6%) in Group 1, 36 ureters (28%) in Group 2 for persistent VUR .
Conclusion:
No
statistically significant difference was observed in the success rates of PPC and Dx/Ha in the endoscopic treatment of
VUR. However, the development of VUJO after PPC injection should be taken into
account and these patients should be followed-up for long time.
Keywords:
Amaç:
Bu
çalışmada, vezikoüreteral reflünün endoskopik tedavisinde kullanılan
poliakrilat polialkol kopolimer (PPC) ve dextranomer/ hyaluronikasit (Dx/Ha)’in
sonuçlarını karşılaştırmayı amaçladık.
Gereç-Yöntem:
Kliniğimizde
Ocak 2010- Ağustos 2015 yılları arasında endoskopik olarak tedavi edilen
vezikoüreteral reflü (VUR) lü hastalar geriye dönük olarak incelendi. Posterior
üretral valv, ektopik üreter, çift toplayıcı sistem, paraüreteral divertikül,
nörojen mesane gibi anomalileri olan hastalar çalışmaya dahil edilmedi.
Enjeksiyon materyali olarak poliakrilatpolialkol kopolimer uygulanan hastalar
Grup 1’e, dextranomer/ hyaluronikasid uygulananlar ise Grup 2’ye dahil edildi.
Hastalar yaş, cinsiyet, reflü derecesi, reflünün tarafı, renal skar, enjekte
edilen hacim, üreter orifis görünümü, enjeksiyonun başarısı, komplikasyonlar ve
takip süresi açısından incelendi.
Reflünün kaybolması başarı, aynı ya da düşük derecede sebat etmesi başarısızlık
olarak kabul edildi.
Bulgular:
Grup
1’de 150 (104K, 46 E), Grup 2’de 91 ( 64K,27
E) olmak üzere toplam 241 hasta
çalışmaya dahil edildi. Grup 1’de toplam 199 renal birime, Grup 2’de toplam 129
renal birime enjeksiyon uygulandı. Grup 1’de hastaların yaş ortalaması 5.8 yıl
(3 ay- 18 yıl), Grup 2’de 5.4 (2.5 ay-13
yıl) idi. Ortalama enjekte edilen hacim Grup
1’de 0.5 ml (1 dzm-1 cc) , Grup 2’de 0.6 ml (1 dzm-2 cc), ortalama takip süresi
Grup 1’de 2.8 yıl (8 ay-56 ay) , Grup 2’de 2.2 yıl (8 ay- 67 ay) idi. Genel başarı oranı Grup 1’de %79.8 (159/199 ),
Grup 2’de %59.6 (77 /129) idi (p=0.3). Üreterovezikal bileşke obstrüksiyonu
(UVBO) sadece Grup 1’de 6 hastanın 8 üreterinde (%4) gelişti. Bu hastaların
hepsine açık cerrahi ile Cohen üreteroneosistostomi (UNS) yapıldı. Grup 1’de 25
hastanın 45 renal birimine (%22.6), Grup 2’de ise 21 hastanın 36 renal birimine
(%28) reflünün devam etmesi nedeniyle Cohen UNS yapldı.
Sonuç:
VUR’nün
endoskopik tedavisinde kullanılan PPC ve Dx/Ha’in başarısı arasında anlamlı
fark görülmemektedir. Ancak PPC
enjeksiyonu sonrasında UVBO gelişebileceğinin akılda tutulması ve bu hastaların
uzun süre takip edilmeleri gerekmektedir.
Anahtar Kelimeler: