Aim: Thoracic trauma is uncommon in children. Isolated thoracic trauma in children accounts 5% mortality, but increases to 25-40% when associated cranial or abdominal injuries are present. We retrospectively analyzed our experience with the thoracic trauma patients admitted to our clinic.
Material and methods: Medical records of the patients were analyzed during the period of 30.04.2012-30.04.2016. The data collected included; age, gender, injury mechanism, associated injury, type of treatment, length of stay in intensive care unit and clinic, transfusion requirement and mortality.
Results: 62 patients were hospitalized in our clinic. 42 were male and 20 were female. The age of the patients ranged between 6 months-18 years (mean 9,46). 52 patients had blunt, 10 patients had penetran thoracic trauma. Motor vehicle accidents (pedestrian(17), passenger (2)), falls (18), stab wound(11), bike and bicycle accidents (5), gunshot (2), fight (1), others (6) were the causes of injuries. 3 patients had rib fracture, 2 patients had clavicle fracture. Thoracic injuries were pulmonary contusion(34), hemopneumothorax(17), pneumothorax(11). Associated injuries included spleen(15), liver(14), orthopedic(9), cranial(1). In 32 patients isolated thoracic trauma (22 blunt, 10 penetran), in 24 patients thoracic+abdominal trauma, in 6 patients multipl trauma were observed. 12 patients underwent tube thoracostomy; thoracotomy(3) and VATS(1). Laceration (1) and persistent bleeding from intercostal artery(2) were managed during thoracotomy. 1 patient underwent VATS following empyema during the late phase of trauma. The mean length of intensive care unit stay was 3,04 days. 1 patient were entubated for 5 days who had pulmonary contusion and hemopneumothora. 1 patient died during preoperative period due to the associated organ injury.
Conclusion: Associated organ injury has important effect on mortality in thoracic trauma patients. With aggressive intensive care of these patients decreases in mortality is expected.
Keywords:
Amaç: Toraks travmaları çocukluk çağında nadir görülmektedir. İzole toraks travmalarında mortalite %5 iken, eşlik eden kafa ve batın travması olduğunda bu oran %25-40 arasındadır. Bu çalışmada toraks travması nedeniyle kliniğimize başvuran hastalar ile ilgili deneyimlerimiz irdelenmiştir.
Gereç ve yöntem: 30.04.2012-30.04.2016 tarihleri arasında kliniğimize başvuran ve tarafımızca değerlendirilen toraks travmalı olgular geriye dönük olarak incelenmiştir. Olguların yaşları, cinsiyetleri, travmanın şekli, travma nedeni, eşlik eden organ hasarı, yapılan cerrahi girişimler, yoğun bakımda kalış süresi, serviste kalış süresi, kan transfüzyonu ihtiyacının olması ve mortalite incelendi.
Bulgular: Kliniğimizde Nisan 2012-Nisan 2016 tarihleri arasında 62 hasta toraks travması nedeniyle tedavi edilmiştir. Hastaların 42’si erkek, 20’i kız idi. Hastaların yaş ortalaması 9,46 yaş (6ay-18 yaş) idi. 52 hastada künt, 10 hastada ise penetran toraks travması mevcuttu. Travma nedeni olarak yüksekten düşme (18), ADTK (17), delici-kesici alet yaralanması (11), motorsikletten/bisikletten düşme (5), AİTK (2), ateşli silah yaralanması (2), darp (1), diğer (6) izlendi. Toraks travma tipinde akciğer kontüzyonu (34), hemopnömotoraks (17), pnömotoraks (11), cilt altı amfizem (1) izlendi. Hastalarda eşlik eden dalak (15), karaciğer (14), ortopedik (9), kranyal (1) travmalar mevcuttu. Kot fraktürü (3), clavicula fraktürü (2) hastada izlendi. 32 hasta izole toraks travması idi (22 künt, 10 penetran). 24 hastada toraks+abdomen travma, 6 hastada ise multitravma mevcuttu. Hastalara cerrahi girişim olarak tüp torakostomi (12), torakotomi (3), VATS (1) uygulandı. Torakotomi yapılan hastaların birinde akciğer laserasyonu, diğer ikisinde ise interkostal arter kanaması mevcuttu. Geç dönem ampiyem gelişen 1 hastaya VATS yapıldı. Hastaların yoğun bakım ünitesinde ortalama yatış süresi 3,04 gün, serviste ise 6,58 gündü. Akciğer kontüzyonu ve hemopnömotoraksı olan 1 hasta 5 gün entübe kaldı. 1 hasta opere edilemeden diğer organ hasarları nedeniyle kaybedildi.
Sonuç: Eşlik eden organ hasarı, toraks travmalarında mortaliteyi etkileyen en önemli faktördür. Ancak bu hastaların agresif yoğun bakım takipleriyle mortalitede düşme beklenmektedir.
Anahtar Kelimeler: