MANAGEMENT OF ESOPHAGEAL LEAKS İN CHİLDREN: AN ANALYSİS OF 29 PATİENTS

E Basuguy, H Çimen, S Arslan, MH Okur, B Aydoğdu, MŞ Arslan, H Zeytun, İ Uygun, S Otçu

Dicle University Medical Faculty Department of Pediatric Surgery

OBJECTİVE: To present our experiences on esophageal leaks.
MATERIAL AND METHOD: A retrospective review of 140 patients with esophageal atresia and tracheaesophageal fistula who were operated in our clinic between January 2009 and April 2016 was performed. Anastomosis leak developed in 29 patients. Demographic data, type of atresia (according to GROSS classification), risk classification (according to SPITZ classification) were recorded. Patients with an esophageal GAP length over 3 cm before separation of the fistula were classified as long gap whereas those with a gap length under 3 cm were classified as short gap. Both groups were compared statistically. The patients whom saliva was detected from the chest tube during follow-up after esophageal atresia surgery were diagnosed with esophageal leak through contrast agent administrated under a scope; then a nasogastric tube was converted to jejunal tube by fluoroscopy and feeding was continued. After discharge of the saliva from the chest tube was completely interrupted and no leak was detected under a scope, the nasojejunal tube was removed and oral feeding was started..
FINDINGS: Our patients included 16 girls and 13 boys. Mean leak duration was 20 (6 to 60) days. Mean gestational week was 35 (30 to 38) weeks. According to SPITZ classification, 24 esophageal leak cases were in the first group, three was in the second group and 2 was in the third group. According to Gross classification, 28 patients had type 3 esophageal atresia and one patient had distal and proximal fistula.  Among the patients who developed a leak, 16 patients were classified in the short gap whereas 13 patients were classified as long gap.   Thirteen patients who developed a leak had stenosis and balloon dilatation was performed for these patients. Nine of aforementioned patients were long gap and 4 were short gap. Five patients with long gap had dilatation more than twice. Four patients with short gap had dilatation once. Three of the patients died and according to Spitz classification two of the three patients were in group 3 and 1 was in group 2.
CONCLUSION: We believe that management of esophageal leaks should be feeding the patients through a nasojejunal tube to avoid complications of TPN after the leak is detected and also should be followed-up closely through an appropriate antibiotherapy.

Keywords:

ÇOCUKLARDA ÖZEFAGUS KAÇAKLARI YÖNETİMİ: 29 HASTANIN ANALİZİ

E Basuguy, H Çimen, S Arslan, MH Okur, B Aydoğdu, MŞ Arslan, H Zeytun, İ Uygun, S Otçu

Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi AD

AMAÇ: Özofagus kaçakları ile ilgili klinikdeneyimlerimizi sunmak.
MATERYAL VE METOD: Kliniğimizde Ocak 2009- Nisan 2016 yılları arasında opere edilen özofagus atrezisi ve tracheaözofagial fistüllü 140 hasta retrospektif olarak incelendi. Bu hastaların 29 unda anastomoz kaçağı gelişti. Hastaların demografik verileri, atrezi tipi (GROSS sınıflamasına göre), risk sınıflaması (SPİTZ sınıflamasına göre) kaydedildi. Özofagus GAP uzunluğu fistülü ayırmadan önce 3 cm ve üstü olanlar long gap, altında olanlar short gap olarak sınıflandırıldı. Her iki grup istatiksel olarak karşılaştırıldı. Özofagus atrezisi ameliyatı sonrası takip  sırasında göğüs tüpünden tükrük gelen hastalara skopi altında kontrast madde verilerek kaçak tanısı konduktan sonra nazogastrik, nazojejunale çevrildi ve beslenmeye devam edildi. Daha sonra göğüs tüpünden tükrük drenajı tamamen kesildikten sonra skopi altında kaçak olmadığı ortaya konup nazojejunali çekildi ve oral beslenmeye geçildi.
BULGULAR: Hastalarımızın 16’sı kız 13’ü ise erkek idi. Ortalama kaçak süresi 20(6-60) gündü. Ortalama doğum haftası 35 idi (30-38). SPITZ sınıflamasına göre özefagus kaçaklarının 24’ü birinci grup, üç tanesi ikinci grup idi 2 tanesi 3. gruptu. Gross sınıflamasına göre özofagus atrezisi tipi 28 hastada tip 3, ve bir hastada da distal ve proksimal fistüldü.  Kaçak gelişen 16 hasta short gap ve 13 hasta long gap idi.  Kaçak gelişen hastaların 13 tanesinde darlık gelişti ve bu hastalara balon dilatasyonu yapıldı. Bunlardan 9 tanesi long gap, 4 tanesi short gaptı. Long gap’ı mevcut olan 5 hastaya >2 dilatasyon yapıldı. Short gap’ı olan 4 hastaya ise bir kez dilatasyon yapıldı. Kaçak gelişen hastalarımızdan üçü öldü. Ex olan hastalarımızın 2 tanesi grup üç, 1 tanesi ise Spitz sınıflamasına göre grup 2 idi.
SONUÇ: Özofagus kaçaklarının yönetiminde kaçak ortaya konduktan sonra TPN komplikasyonlardan kaçınmak için nazojejunal takılarak beslenmenin ve uygun antibiyoterapi ile yakından  izlemin önemli olduğunu düşünüyoruz.

Anahtar Kelimeler: