Problem of Incontinance In Children With Attention Deficit Hyperactivity Disorder

Ö Cesur, M Çakar

Karabuk University Medicine Faculty Pediatric Surgery Department

Aim: ADHD is the most commonly diagnosed psychiatric disorder in childhood. It is 3.5 times more common in males. Fecal and urinary incontinence treatment in this disease is very difficult.In literatüre has piror publication on this problem. In this study we compared our experience of fecal and urinary incontinance with ADHD.

 Method: This study included 18 children (12 boys, 6 girls; mean age 9.42 years old). All children methylphenidate was started by psychiatry. Behavior therapy was added by the clinician.

Results: Fecal incontinance was observed in 90% (n=16) of all cases. Two (11%) patients have only ürınary incontinence (UC) Nine (50%) patients have enuresis nocturna and fecal incontinance (ENFC). Seven (38%) patients have diurnal enuresis and fecal incontinance(DUFC). There was no statistical significance between the groups on response for fecal incontinance. However ENFC group was responded to Desmopressin(oral) therapy better than UC to oxybutynin (oral) therapy (p<0.05).

Conclusion: We observed that management of patients who fecal and urinary incontinence with ADHD should be multidisciplinary.  To solve problem of ADHD with incontinence cohort studies is needed.

Keywords:

Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocuklarda İnkontinans Sorunu

Ö Cesur, M Çakar

Karabük Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi AD

Amaç: Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB), çocukluk çağının en sık görülen psikiyatrik bozukluğudur. Erkek çocuklarda 3.5 kat daha sık görülür. Bu hastalarda dışkı ve idrar kaçırma tedavisinde güçlükler yaşanmaktadır. DEHB’de idrar ve dışkı kaçırması tedavisi üzerine az sayıda yayın mevcuttur.

Gereç ve yöntem: Çalışmamıza idrar kaçırması olan 12’si erkek 6’sı kız toplam 18 ( yaş ort:9.42 ) çocuk alındı. Çalışmamıza alınan tüm çocuklar psikiyatri kliniğince DEHB tanısı almış ve metilfenidat tedavisi başlanmış hastalardı. Ayrıca hastalar davranış terapiside almaktaydı.

Bulgular: İdrar kaçıran 18 olgunun16’sında (%90) dışkı kaçırma şikayetide mevcuttu. Bu olguların 9’unda (%50) gece işemesi ve dışkı kaçırması varken; 7’sinde (%38) gece-gündüz işemesi ve dışkı kaçırması mevcuttu. 2 olguda ise sadece gece-gündüz işemesi mevcuttu. Tedavide dışkı kaçırma açısından olgular rasında fark rastlanmadı. İdrar kaçırmada ise Desmopressin (oral) ve Oksubitinin (oral) yanıtına bakıldığında Desmopressinin gece idrar kaçırmasında DEHB’li hastalarda daha etkili olduğu gözlendi (p <0.05).

 Sonuç: DEHB olan hastalarda dışkı ve idrar kaçırma tedavisi multidisipliner olmalıdır. Medikal tedavi gerektiren durumlarda tecrübelerimiz ışığında desmopressin kullanımını önermekteyiz.

Anahtar Kelimeler: