Aim: Dysfunctional voiding is the continuation of sphincter activity in the voiding phase without any anatomical or neuropathic cause and is an important cause of morbidity in children. Cognitive, behavioral, physical and pharmacological treatments can be used in the treatment of dysfunctional voiding. In this study, it was aimed to determine the results of urotherapy and biofeedback treatments and the factors affecting success in patients who were followed up and treated with the diagnosis of dysfunctional voiding.
Methods: Patients who were diagnosed with dysfunctional voiding and received urotherapy and biofeedback therapy between July 2012 and March 2021 were included in the study. Demographic data, clinical symptoms, UFM and ultrasonography findings, and treatment outcomes were evaluated retrospectively. Treatment response was classified as complete response, partial response and no response according to the improvement in symptoms, USG and UFM findings. Complete response was defined as complete resolution of symptoms. Patients with complete response were classified as a group (152 patients 87%) and patients with no response and partial response (22 patients 13%) were classified as a group. The two groups were compared in terms of gender, age, reason for admission, UFM parameters, number of sessions, amount of PMR before treatment, normal/abnormal PMR, voiding pattern in UFM, and EMG activity.
Results: 157 patients were included in the study. Twenty-seven (16%) of the patients were male and 130 (84%) were female. The median age at admission was 8.44(5-15). The patients received an average of 8.08 sessions (4-17) of biofeedback, and the mean follow-up period was 1046 days (15-4732).
Complete response was obtained in 87.35% of the patients. When the patients with complete response and those with partial response and non-responders were compared, it was determined that gender, age, number of sessions, reason for admission, pre-treatment UFM, EMG and PMR findings did not affect the treatment response statistically.
Conclusion: Biofeedback application with urotherapy in dysfunctional voiding resulted in a complete response rate of 87.35%. Since age, gender, reason for admission, UFM parameters and amount of PMR do not seem to have an effect on treatment success, it is appropriate to use it as a first-line treatment in all these groups.
Keywords: Dysfunctional voiding, urotherapy, biofeedback
Amaç: Disfonksiyonel işeme herhangi bir anatomik veya nöropatik neden olmaksızın işeme fazında sfinkter aktivitesinin devam etmesi durumudur ve çocuklarda önemli bir mobidite nedenidir. Disfonksiyonel işeme tedavisinde kognitif, davranışsal, fiziksel ve farmakolojik tedaviler kullanılabilmektedir. Bu çalışmada disfonksiyonel işeme tanısı ile takip ve tedavi edilen hastalarda, üroterapi ve biofeedback tedavilerinin sonuçlarını ve başarıyı etkileyen faktörlerin belirlenmesi hedeflendi.
Yöntem: 2012 Temmuz – 2021 Mart tarihleri arasında disfonksiyonel işeme tanısı konulan, üroterapi ve biofeedback tedavisi almış olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Demografik veriler, klinik belirtiler, UFM ve ultrasonografi bulguları, ve tedavi sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. Tedavi yanıtı semptomlarda, USG ve UFM bulgularında düzelme durumuna göre tam yanıt, kısmi yanıt ve yanıtsız olarak sınıflandırıldı. Tam yanıt, semptomlarda tam düzelme olarak belirlendi. Tam yanıt alınan hastalar bir grup (152 hasta %87) ve yanıtsız ile kısmi yanıt alınan hastalar (22 hasta %13) bir grup olarak sınıflandırıldı. İki grup cinsiyet, yaş, başvuru nedeni, UFM parametreleri, seans sayısı, tedavi öncesi PMR miktarı, PMR’nin normal/anormal olması, UFM’deki işeme paterni, EMG aktivitesi açısından karşılaştırıldı.
Bulgular: Çalışmaya 157 hasta dahil edildi. Hastaların 27’si(%16) erkek, 130’u(%84) kız idi. Başvuru anında medyan yaş 8,44(5-15) idi. Hastalara ortalama 8,08 seans(4-17) biofeedback yapıldı, ortalama takip süresi 1046 gün(15-4732) idi.
Hastaların %87,35’inde tam yanıt alındı. Tam yanıt veren hastalar ile kısmi yanıt veren ve yanıt vermeyen hastalar karşılaştırıldığında cinsiyet, yaş, seans sayısı, başvuru nedeni, tedavi öncesi UFM, EMG ve PMR bulgularının tedavi yanıtını istatistiksel olarak etkilemediği belirlendi.
Sonuç: Disfonksiyonel işemede üroterapi ile beraber biofeedback uygulaması %87,35 oranında tam yanıt ile sonuçlanmıştır. Yaş, cinsiyet, başvuru nedeni, UFM parametreleri ve PMR miktarının tedavi başarısı üzerinde etkisi olmadığı görüldüğünden tüm bu gruplarda ilk basamak tedavi olarak uygulanması uygundur.
Anahtar Kelimeler: Disfonksiyonel işeme, üroterapi, biofeedback