Aim:
Thoracoscopic repair of esophageal atresia (EA) is gaining popularity worldwide. In this report, we presented our experience with thoracoscopic management of esophageal atresia in our tertiary center hospital.
Methods:
Between September 2020 and September 2022, management was performed in 31 EA patients at the our Hospital.
Results:
A total of 31 patients (2 patients with type a, 1 patient with type b, 28 patients with type c) managed by thoracoscopic approach. Two of them were infants, whose first interventions (gastrostomy/ esophagostomy) had been performed at other centers, and the rest of the patients were newborn. Patient weight ranged from 585 to 3600 g (mean 1900 g), where 55% patients were under 2 kg. Eleven patients were diagnosed prenatally. Primary anastomosis could be performed at the first thoracoscopic exploration at 24 (77%) patients, no conversion to open approach had been needed. Seven patients (all of them were type c), who were either very small or unstable, had been performed thoracoscopic fistula ligation with/without gastrostomy. After stabilization or gaining weight, esophageal anastomosis could be performed with second thoracoscopic approach at 4 of those patients. Three of patients died due to hemodynamically instability. Ten patients had significant cardiac congenital anomalies. All patients except one (585gr) underwent flexible bronchoscopy. The fistula location was at the level of carina in 17, supracarinal in 9, subcarinal (left main bronchus) in 2. A right descending aortic arch was detected peroperatively in 5 (16%) patients. Azygos veins were not ligated at any approach except one case. Fistulas were ligated with clips in 9 patients and with nonabsorbable suturing in 20. Survival rate was 87%. Anastomotic leakage occurred in 8 patients (29,6%) Anastomotic stricture developed in 7 cases (25.9%).
Conclusion:
Thoracoscopic repair of EA+/-TEF is a feasible and safe procedure However, it remains a challenging procedure and should be performed only in pediatric centers with a vast experience in minimal invasive surgery.
Keywords:
Amaç :
Özofagus atrezisinin (ÖA) torakoskopik onarımı dünya çapında popülerliği giderek artmaktadır. Çalışmamızda, üçüncü basamak merkez hastanemizde özofagus atrezisinin torakoskopik tedavisi ile ilgili deneyimimizi sunduk.
Yöntem:
Eylül 2020-Eylül 2022 tarihleri arasında Hastanemizde 31 ÖA torakoskopik yaklaşım ile tedavi edildi
Bulgular:
Toplam 31 hasta (2 tip A, 1 hasta tip B, 28 hasta tip C) torakoskopik yaklaşımla tedavi edildi. Bunlardan ikisi ilk müdahaleleri (gastrostomi/özofagostomi) başka merkezlerde yapılmış hastalardı. Hasta ağırlıkları 585 ile 3600 gr (ortalama 1900 gr) arasındaydı, %55'i 2 kg'ın altındaydı. Onbir hastaya prenatal tanı konuldu. 24 (%77) hastada ilk torakoskopik eksplorasyonda primer anastomoz yapılabildi, açık operasyona geçiş hiçbir hastada gerekmedi. Çok düşük doğum ağırlıklı olan veya hemadinamik olarak stabil olmayan toplam yedi hastaya ilk yaklaşım olarak torakoskopik fistül ligasyonu uygulanmıştır. Bu hastaların 4'ünde stabilizasyon veya kilo alımından sonra ikinci torakoskopik yaklaşımla özofagus anastomozu yapılabildi. Üç hasta hemodinamik instabilite nedeniyle kaybedildi. On hastada majör kardiyak konjenital anomaliler vardı. Bir olgu (585 gr) hariç tüm hastalara fleksibl bronkoskopi yapıldı. Fistül yerleşimi 17'sinde karina, 9'unda suprakarinal, 2'sinde subkarinal (sol ana bronş) seviyesindeydi. Beş hastada (%16) sağdan inen aortik ark tespit edildi. Azygos ven sadece bir olguda bağlandı. Dokuz hastada distal fistül klips ile, 20 hastada ise emilmeyen dikişle bağlanıp eksize edildi. Sağkalım oranı %87 idi. 8 hastada (%29,6) anastomoz kaçağı, 7 olguda (%25,9) anastomoz darlığı gelişti.
Sonuç:
ÖA - TÖF torakoskopik onarımı uygulanabilir ve güvenli bir prosedürdür. Bununla birlikte, Teknik olarak zorlu bir yöntem olması nedeni ile minimal invaziv cerrahi konusunda geniş deneyime sahip merkezlerde uygulanmalıdır.
Anahtar Kelimeler: