Aim: The aim of this study is to evaluate epidemiological data and treatments applied in gunshot wounds involving abdomen and thorax in children in a large metropolitan trauma center.
Methods: Children admitted to our pediatric trauma center with gunshot wounds and treated in the pediatric surgery clinic between 2015-2022 were retrospectively analyzed.
Results: The mean age of 32 patients who presented with gunshot wounds was 12.43±2.31 years, and 27 (84.3%) were male and 5 (15.7%) were female. Thirteen (40.6%) patients were injured intentionally, 3 (9.4%) patients were injured as a result of suicide, and 16 (50%) patients were injured as a result of accident. It was determined that the patients who were injured intentionally were older than the patients who were injured as a result of accident (p=0.002). Nine (28.2%) patients had thorax, 15 (46.8%) abdomen, 8 (25%) had thoracoabdominal injuries. All 17 patients with thoracic injury had lung parenchymal injury and associated hemo-pneumothorax. Thoracotomy was performed in 5 (29.4%) of these patients due to hemodynamic instability. Eight (47.1%) patients were treated with a thoracic tube. Four (23.5%) patients were treated conservatively. Laparotomy was performed in 14 (60.8%) of 23 patients with abdominal injuries. Others were treated conservatively. The most frequently injured organs in the abdomen were the colon (28%), the small intestine (18%) and the stomach (12%). While patients with thoracic injuries were mostly treated with minor surgery, patients with abdominal injuries were mostly treated with major surgery (p=0.03). Patients with thoracoabdominal injuries had longer hospital stays than other patients (p=0.02). All patients were discharged with recovery.
Conclusion: While more minor surgery is required for gunshot wounds involving the thorax in children, more major surgery is needed for abdominal injuries. Injuries to the vital organs in the thorax may be a factor in this. Intentional injuries increase with age, and accidental injuries increase with age. If gunshot wounds can reach the hospital, they are expected to be discharged with early intervention, diagnosis and appropriate treatment. It is important to have centers equipped with a multidisciplinary approach in this trauma group.
Keywords: fire-gun injury, pediatric trauma
Amaç: Bu çalışmanın amacı, büyük bir metropol travma merkezindeki çocuklarda abdomen ve toraksı içeren ateşli silah yaralanmalarında epidemiyolojik verilerin ve uygulanan tedavilerin değerlendirilmesidir.
Yöntemler: Çocuk travma merkezimize ateşli silah yaralanması ile başvuran ve 2015-2022 yılları arasında çocuk cerrahisi kliniğine yatırılan çocuklar geriye dönük olarak incelendi.
Bulgular: Ateşli silah yaralanması ile başvuran toplam 32 hastanın yaş ortalaması 12.43±2.31 yıl olup 27'si (%84.3) erkek, 5'i (%15.7) kadındı. On üç (%40,6) hasta kasten yaralanırken, 3(%9,4) hastanın intihar sonucu, 16(%50) hastanın ise kaza sonucu yaralandığı belirlendi. Kasıtlı yaralanan hastaların kaza sonucu yaralanan hastalara göre daha yaşlı olduğu saptandı (p=0,002). Hastaların 9’unda (%28,2) toraks,15’inde (%46,8) abdomen, 8’inde (%25) ise torakoabdominal yaralanma vardı. Toraks yaralanması olan 17 hastanın tamamında akciğer parankim yaralanması ve buna bağlı hemo-pnömotoraksı vardı. Bu hastalardan 5’ine (%29,4) hemodinamik insitabilite nedeniyle torakotomi yapıldı. Sekiz (%47,1) hasta toraks tüpü ile tedavi edildi. Dört (%23,5) hasta konservatif olarak tedavi edildi. Abdominal yaralanması olan 23 hastadan 14’üne (%60,8) laparatomi uygulandı. Diğerleri konservatif olarak tedavi edildi. Batın içi en sık yaralanan organlar kolon (%28), ince bağırsak (%18) ve mide (%12) idi. Toraks yaralanması olan hastalar çoğunlukla minör cerrahi ile tedavi edilirken, batın yaralanması olan hastalar daha çok major cerrahi ile tedavi edildi (p=0.03). Torakoabdominal yaralanması olan hastaların hastanede kalış süresi diğer hastalara göre uzundu(p=0.02). Hastaların tamamı şifa ile taburcu edildi.
Sonuç: Çocuklarda toraksı içeren ateşli silah yaralanmalarında daha çok minör cerrahi gerekirken, abdominal yaralanmalarda daha çok majör cerrahiye ihtiyaç duyulmaktadır. Bunda torakstaki hayati organlara ait yaralanmaların hastaneye ulaşamaması etken olabilir. Yaş büyüdükçe kasıtlı yaralanmalar, küçüldükçe kaza ile yaralanmalar artmaktadır. Ateşli silah yaralanmaları hastaneye ulaşabildiyse erken müdahale, tanı ve uygun tedavi ile şifa ile taburcu olması beklenen hastalardır. Bu travma grubunda multidisipliner yaklaşım ile donanımlı merkezlerin olması önemlidir.
Anahtar Kelimeler: ateşli silah yaralanması, çocuk travma