Pediatric surgery intensive care and pediatric trauma management: experiences of a center

VS Şahin*, R Kar*, Cİ Öztorun**, G Demirtaş*, A Ertürk*, D Güney*, S Demir*, ÇE Afşarlar*, MN Azılı**, E Şenel**

*Ankara Pediatric Hematology Oncology Training and Research Hospital, Department of Pediatric Surgery
**Ankara Yıldırım Beyazıt Unıversıty Medical Faculty Department of Pediatric Surgery

Aim:Trauma is one of the most common causes of death in childhood; pediatric surgeons also play an active role in the management of trauma. In this study, we aimed to investigate the demographic characteristics of pediatric trauma cases admitted to the emergency department for trauma and hospitalized in the pediatric surgery clinic.

Materials and Methods:Child aged 0-18 years who were admitted to our pediatric surgery clinic with trauma between January 2016 and December 2018 were retrospectively analyzed.The cases were evaluated in terms of age, sex, nationality, trauma type and mechanism, affected organs, given treatments, surgical procedures, duration of hospitalization and mortality.

Results:245 (32%) of 767 traumatized children who were consulted to pediatric surgery from Dışkapı YBEAH emergency department, which is a pediatric trauma center, were admitted to our pediatric surgery clinic. The mean age of the patients was 8.69 (2 months-17 years). 71% of them were male and 29% were female. 206 (83.7%) of the cases were Turkish citizens and the others were foreign nationals, mostly Syrian (n = 28). In terms of trauma type, the most common causes of hospitalized trauma were falls (n = 76). In terms of trauma mechanism, 204 cases (82.9%) were hospitalized due to blunt trauma, 35 cases (14.22%) due to sharp trauma, 7 cases (2.8%) were hospitalized due to both sharp and blunt trauma. The most commonly affected organs were lung (n = 76), spleen (n = 54), liver (n = 47), kidney (n = 24). The cases were mostly consulted for brain surgery(n = 114) and orthopedics(n = 110). The mean length of hospital stay was 7.2(2-110). During the follow-up period, 208(84.8%) patients were treated non-operatively, a total of 35(14.2%) patients were operated, 26 of them were laparotomy and 9 of them were thoracotomy. The ex cases were with multiple trauma and one of them was ex in the peroperative period and the other was ex in the intensive care unit.

Conclusion:

In the management of pediatric trauma, a great deal of non-operative treatment is achieved, especially in children with multiple traumas, despite the appropriate trauma management and intensive care conditions, it remains low in mortality.

Keywords: pediatric surgery intensive unit, trauma management

Çocuk cerrahisi yoğun bakım ve çocuk travması yönetimi: bir merkezin tecrübeleri

VS Şahin*, R Kar*, Cİ Öztorun**, G Demirtaş*, A Ertürk*, D Güney*, S Demir*, ÇE Afşarlar*, MN Azılı**, E Şenel**

*Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği
**Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı

Amaç:

Travma, çocukluk çağında en sık ölüm nedenlerinden biri olup; travma hastalarının yönetiminde çocuk cerrahları da aktif rol oynamaktadır. Çalışmamızda, acil servise travma nedeni ile başvurup çocuk cerrahisi kliniğine tedavi amacı yatırılan çocuk travma olgularının demografik özelliklerini incelemektir.

Materyal-metod:

Hastanemiz çocuk cerrahisi kliniğine Ocak 2016-Aralık 2018 tarihleri arasında travma nedeni ile yatırılan 0-18 yaş arası çocuk olguların dosyaları retrospektif olarak incelendi. Olgular yaş, cinsiyet, uyruğu, travma şekli ve mekanizması, etkilenen organ ve sistemler, verilen tedaviler, yapılan cerrahi işlemler, hastanede yatış süresi ve mortalite açısından değerlendirildi.

Bulgular:

Çocuk travma merkezi olan Dışkapı YBEAH acil servisinden çocuk cerrahisine konsülte edilen 767 travmalı çocuk olgunun 245(%32)’ sı çocuk cerrahisi kliniğimize yatırıldı. Olguların yaş ortalaması 8,69(2 ay-17 yaş) olup, %71’i erkek,%29’u kız idi. Olguların 206(%83,7) sı Türk vatandaşı idi, diğerleri de çoğunluğu Suriyeli(n=28) olmak üzere yabancı uyruklu idi. Travma şekli açısından en sık düşme nedenli(n=76) olgular yatırıldı. Travma mekanizması açısından ise 204 olgu(%82,9) künt travma nedeni ile, 35 olgu (%14,22) keskin travma nedeniyle, 7 olgu (%2,8) ise hem keskin hem künt travma nedeniyle olgular yatırıldı. En sık etkilenen organlar akciğer(n=76), dalak(n=54), karaciğer(n=47),böbrek (n=24) idi.30 olguda multiple travma vardı. Olgular en çok beyin cerrahisi(n=114) ve ortopedi(n=110)’ye konsülte edildi. Olguların ortalama hastanede yatış süresi 7,2(2-110) idi. Takip sürecinde 208 (%84,8) olgu non-operatif tedavi edilirken,26 olguya laparatomi, 9 olguya da torakotomi olmak üzere toplam 35(%14,2) olgu opere edildi, 2 olgu(%0,8) ex oldu. Ex olan olgular multiple travmalı idi ve olgulardan birisi peroperatif dönemde, diğeride yoğun bakımda takip sürecinde ex oldu.

Sonuç:

Çocuk travması yönetiminde, çok büyük oranlarda non-operatif tedavi ile başarı sağlanırken, özellikle multiple travmalı çocuklarda uygun travma yönetimi ve yoğun bakım şartlarına rağmen düşük oranlarda mortal seyretmektedir.

Anahtar Kelimeler: çocuk cerrahi yoğun bakım, travma yönetimi