Aim
Urinary tract infection (UTI) is a common clinical condition in patients with spina bifida (SB). The aim of this study was to investigate the necessity of urinary prophylaxis when UTI was considered in these patients.
Materials and Methods
Those patients who were treated in our Spina Bifida Center were enrolled, retrospectively. Patients were groupped as those who had prohylaxis (P) and who do not (NP). Necessity of prophylaxis was questioned as the causes of UTI were studied. UTI existence, constipation history, vesicoureteral reflux presence, age, gender, clean intermittent catheterization (CIC) presence were compared. Quantitative parameters were compared with student’s t test and qualitative parameters with chi square test.
Results
A total of 754 patients were studied. Information of urinary prophylaxis was present in 608 patients. 491 patients did not receive prophylaxis and 117 patients had prophylaxis. UTI and constipation was significantly higher in P group (p=0,0001). Constipation was higher in patients with UTI when compared with no UTI (UTI n:307, no UTI n: 425) (p=0,0001). Patient age was higher (5,1±4,1 years vs 3,7±3,7 years) (p=0,036) and in CIC was more frequent UTI (p=0,0001). There was no UTI difference in terms of gender. UTI was observed in 30% of the P patients and 7,5% in NP patients (p=0,0001).
Discussion
Presence of UTI is a strong indication for urinary prohylaxis. UTI risk is increased with age in SB patients. This may be due to increased elapsed time with the disease. Constipation, and CIC presence may be important risk factors for UTI in SB. Thus prophylaxis may be recommended in these cases. UTI incidence is 7,5% when no prohylaxis is preferred. Increased UTI despite prophylaxis may be due to increased tendency for prophylaxis in UTI.
Keywords: Spina bifida, urinary prophylaxis, child
Amaç
İdrar yolu enfeksiyonu (İYE), spina bifidalı hastalarda sık görülen bir durumdur. Bu çalışmada bu hastalarda üriner profilaksi gerekliliği, İYE gözönünde bulundurularak irdelenmiştir.
Materyel ve Metod
Spina Bifida Uygulama ve Araştırma Merkezinde takip ve tedavi edilen hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar profilaksi alanlar ve almayanlar olarak iki grupta değerlendirildi. İYE gelişme sebepleri de irdelenerek profilaksi gerekliliği sorgulandı. Bu açıdan İYE varlığı, kabızlık sıklığı, vezikoüreteral reflü varlığı, yaş, cinsiyet, temiz aralıklı kateterizasyon (TAK) varlığı sorgulandı. Kantitatif değerler student t testi ile kalitatif değerler ki kare testi ile değerlendirildi.
Sonuç
Merkezimizde takip ve tedavi edilen toplam 754 hasta değerlendirildi. Profilaksi ile ilgili toplam 608 hastanın bilgisi mevcut idi. 491 hasta profilaksi almazken 117 hastada profilaksi tercih edildi. En sık Piyeloseptil, Baktrim ve Suprax profilaksi amaçlı kullanıldığı gözlendi. Profilaksi alan hastalarada İYE ve kabızlık anlamlı olarak fazla idi (p=0,0001). Yine İYE olan hastalarda olmayanlara göre(İYE olan n:307, İYE yok n:425) kabızlık anlamlı olarak fazla idi (p=0,0001). Tüm İYE olan hastalara bakıldığında, yaş ortalaması İYE olanlarda anlamlı olarak yüksek idi (5,1±4,1 yıl vs 3,7±3,7 yıl) (p=0,036). Yine İYE olanlarda TAK daha fazla gözlendi (p=0,0001). Cinsiyet açısından İYE farklılığı gözlenmedi. Profilaksi alanlarda İYE %30 oranında gözlenirken, profilaksi almayanlarda bu oran %7,5 olarak tespit edildi (p=0,0001).
Tartışma
İYE varlığı profilaksi için en önemli endikasyondur. Spina bifidalı hastalarda yaşamla beraber İYE riski artar. Bu durum hastalık ile geçirilen sürenin daha uzun olmasına bağlanabilir. Kabızlık,ve TAK varlığı spina bifidada İYE açısından en önemli risk faktörleri olarak görülmektedir. Bu nedenle bu durumdaki hastalarda profilaksi başlanması önerilebilir. Spina bifidada profilaksi almadan İYE görülme riski %7,5 olarak tespit edilmiştir. Profilaksiye rağmen İYE oranının yüksek olması zaten İYE endikasyonunda profilaksi kullanıldığından olabilir.
Anahtar Kelimeler: Spina bifida, üriner profilaksi, çocuk