INTRODUCTION: A number of firearm injuries have been brought to our emergency service from the border. These cases were often confused as complicated and septic cases after the first medical and surgical interventions made in the battlefield. It was aimed to share our clinical experience on the clinical and surgical spectrum of the injured children and the interventions done during the war.
MATERIALS AND METHODS: We retrospectively analyzed 417 cases of firearm injuries to our emergency department between 2012-2016 who were treated and followed by pediatric surgeons.
RESULTS: 298 (71%) of the patients were male and 119 (29%) were female. The average age of the children was 11,01 years. Approximately 62% of the patients underwent emergency surgery. The remaining patients received a conservative approach. Intestinal perforations, liver, spleen and kidney lacerations, lung contusion, pneumothorax, hemothorax, esophageal perforations, diaphragm rupture, bladder perforation were among the injuries.
CONCLUSION: Nonoperative follow-up can be successfully performed in hemodynamically stable and peritonitis-free patients. Accurate evaluation and effective use of detailed physical examination and different diagnostic methods reduce the frequency of negative laparotomy.
Keywords:
GİRİŞ: Savaş nedeniyle çok sayıda ateşli silah yaralanması gerçekleşen çocuklar sınırdan acil servisimize getirilmiştir. Bu olgular sıklıkla savaş ortamında yapılan tıbbi ve cerrahi ilk müdahaleleri sonrasında komplike ve septik vakalar olarak karşımıza çıkmıştır.Mevcut çalışma ile savaş sırasında yaralanan çocukların klinik ve cerrahi spektrumu ve yapılan müdahaleler konusunda klinik deneyimlerimizin paylaşılması amaçlanmıştır.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2012-2016 yılları arasında sınırdan acil servisimize ateşli silah yaralanması ile getirilen ve çocuk cerrahisi tarafından tedavi ve takip edilen 417 olgu retrospektif olarak analiz edildi.
BULGULAR: Hastaların 298'i (%71) erkek, 119'u(%29) kız idi. Çocukların yaş ortalamaları 11,01 yıl idi. Hastaların yaklaşık %62'sinde acil cerrahi operasyon uygulandı. Geri kalan hastalarda konservatif yaklaşım uygulandı. Bağırsak perforasyonları, karaciğer,dalak ve böbrek laserasyonları, akciğer kontüzyonu, pnömotoraks, hemotoraks, özofagus perforasyonları,diyafram rüptürü, mesane perforasyonu görülen yaralanmalar içerisinde idi.
SONUÇ: Hemodinamik olarak stabil ve peritonit bulgusu olmayan hastalarda nonoperatif takip başarıyla uygulanabilmektedir. Ayrıntılı fizik muayane ve farklı tanı yöntemlerinin doğru değerlendirilmesi ve etkin kullanılması negatif laparotomi sıklığını azaltır.
Anahtar Kelimeler: