Burn is still an important issue all over the world. Clinical studies are self-limited owing to ethical problems and lack of standardization of both depth and the ratio of burn to skin surface area. Therefore, experimental studies have come to the forefront during the recent 20th century. The goal of an experimental burn model is to achieve a second-degree burn. However, although it is proposed in many different study, the temperatures of models were ranging between 60-100°C in mouse, 60-200°C in rats and porcine. In this study, it is aimed to evaluate the burn depth according to different temperatures in a standardized burn model with constant time and application pressure.
Young adult Sprague-Dawley rats were used. The duration time was set to 10 secs. There were four temperature groups such as 60, 70, 80, 90°C. To obtain just a contact 0.28kg/cm2 weight force was applied and accepted as low weight force[p(-)] group and 1.26kg/cm2 was applied for high weight force group[p(+)]. Three separate 0.78cm2 cylindrical area was burned and biopsied one hour after injury.
There were no difference between the dermis and epidermis thicknesses in all individuals. At least %41burn depth was detected in 60°C-p(-) group and at most %84 in 90°C-p(+) group. There were no statistical difference between, 60°C-p(+) vs 70°C-p(-) group; 70°C-p(+) vs 80°C-p(-) group and 80°C-p(+) vs 90°C-p(-) group. And also without significance the depth of burn has increased in 90°C-p(+) according to 80°C-p(+) (p=0.0721). In all other groups, strong statistical significance was stated.
As a result, weight force and temperature are effective for burn depth. Although all groups indicated second degree burn we believe that in such a range the healing capasity should be different. In an experimental burn model over 90°C temperatures should have suspicion of full thickness burn.
Keywords:
Yanık travması ülkelerin gelişmişliğinden bağımsız olarak halen tüm dünyada önemli bir sorundur. Klinik çalışmalar yanık derinlik, yüzey alanı oranının standart olmaması ve etik sorunlar nedeniyle sınırlıdır. Bu nedenle deneysel çalışmalar 20. yy. ikinci yarısından sonra artmıştır. Deneysel modellerde temel amaç ikinci derece yanık elde edilmesidir. Ancak, sonuçların benzer olduğu belirtilse de farelerde 60-100°C, sıçanlarda ve domuzlarda ise 60-200°C sıcaklıklar kullanılmış; basınç faktörü de gözardı edilmiştir. Bu nedenle çalışmamızda, standardize yanık modelimizde zaman değişkeni sabitlenerek belirli basınçlarda, literatürde kullanılan farklı sıcaklıklarda elde edilen yanık derinliklerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Ağırlıkları 280-320 arasında değişen ratlarda, 8 grup oluşturuldu. Standardize düzenek kullanılarak zaman değişkeni tüm gruplarda 10 sn olarak belirlendi. Dört sıcaklık grubu 60, 70, 80, 90°C; iki ayrı basınç grubu 0.28kg/cm2 hafif basınç grubu [p(-)], 1.26kg/cm2 yüksek basınç grubu [p(+)] olarak tasarlandı. Her denek üzerinde 0.78cm2 alana sahip 3 adet dairesel yanık oluturuldu. Birinci saatte eksizyonel biyopsi yapıldı.
Dermis-epidermis kalınlıkları açısından gruplar arasında fark yoktu. Standardize düzenekte 60°C-p(-) grubunda %41, 90°C-p(+) grubunda ise %84 derinlikte yanık elde edildi. 60°C-p(+) ile 70°C-p(-) arasında, 70°C-p(+) ile 80°C-p(-) arasında ve 80°C-p(+) ile 90°C-p(-) gruplarının yanık derinliklerinin birbirine çok yakın olduğu ve istatistiksel fark olmadığı saptandı. Ayrıca, yanık derinliği en yüksek 90°C-p(+) grubunda olmakla birlikte 80°C-p(+) grubu ile anlamlı fark saptanmadı(p=0.0721). Diğer tüm gruplarda istatistiksel anlamlı fark tespit edildi.
Bu noktadan hareketle zaman ve basınç değişkenlerinin sabit, sıcaklığın ise değişmesi durumunda çok farklı oranlarda yanık derinliği elde edilmektedir. 90°C’ın üzerindeki temas yanığı modellerinde tam kat yanık derinliğine neden olabilir. Bu kadar farklı derinliklerdeki yanıklarda benzer yanıtlar elde edilmesinin tartışmalı olacağı, bu nedenle yanık çalışmalarında yanık derinliğinin oransal olarak ifade edilmesinin daha doğru olacağı kanaatındayız.
Anahtar Kelimeler: